فرش ایرانی

20 خرداد، روز ملی فرش ایرانی

فرش ایرانی، قصه‌ای بر تار و پود زمان

فرش ایرانی تنها یک کف‌پوش نیست؛ داستانی است بافته‌شده از رنگ، نقش و عشق. هر گره آن، نشانی دستان هنرمندی است که روزها و ماه‌ها، صبورانه نخ‌ها را کنار هم نشانده تا تصویری از جان و دل بیافریند. در دل هر فرش ایرانی، صدای پای تاریخ شنیده می‌شود؛ از کوچه‌پس‌کوچه‌های تبریز تا کارگاه‌های سنتی کاشان، از دشت‌های کرمان تا خانه‌های روستایی خراسان. هر منطقه با رنگ‌ها، طرح‌ها و شیوه‌های خاص خود، بخشی از این میراث بی‌همتا را بر دوش می‌کشند.

با تار و پود فرش که همراه میشوی گویی نقش نور را نه در آسمان‌ها که بر روی زمین دنبال میکنی. نوری که از دستان حیات بخش بافندگان و از ضمیر پاکشان بر طرح طرح هر فرش میهمان می‌شود و زیبایی‌های بیشتری از جهان را به خانه تک تک دوستداران فرش ایرانی دعوت می‌کند. 

نقوش فرش‌های ایرانی، گاه برگرفته از طبیعت است؛ گل و بوته، سرو و شکار؛ و گاه انعکاسی از خیال؛ نقش‌هایی هندسی و رازآلود که گویی از رویاهای دور آمده‌اند. رنگ‌ها گرم و زنده‌اند و چشم را به دنیایی پر از آرامش و زیبایی می‌برند. فرش ایرانی نه تنها زینت‌بخش خانه‌ها، که نمادی از هویت و فرهنگ ایران است؛ پلی میان دیروز و امروز و سندی از هنری که در برابر گذر زمان، همچنان ایستاده، می‌درخشد.